MASTERS sy'n fy mlino “VO COC”
Hits: 721
HUNG Nguyen Manh
Mae llawer o lyfrau crefftau ymladd wedi cael eu hysgrifennu, ond mae'n rhyfedd pan ysgrifennir cangen crefft ymladd gan athro cyswllt meddyg, o'r enw “Vo Coc”Sy'n gwneud i gefnogwyr straeon cleddyf Kim Kim Dung feddwl am y sgiliau crefft ymladd gwych“ Ham Mo Cong ”- a elwir hefyd yn Cap Mo Cong (cap mo yw'r “llyffant” yn Tsieineaidd) neu Tay Doc Au Duong Phong yn y gwaith Anh Hung Xa Dieu fod y bobl yn Saigon a’r boblogaeth mewn bron i chwe thalaith yn y De wedi “addoli” flynyddoedd yn ôl. Gadewch inni ei glywed i ddechrau adrodd straeon gyda phaned chwerw o de. Heddiw, rydym yn falch o gyflwyno erthyglau'r Athro Cynorthwyol, Doctor Hgu Manh Nguyen - ymchwiliwr hanes, diwylliant, iaith, Sino - Fietnam, Sino - astudiaeth crefftau ymladd Japaneaidd a Fietnam - i ddarllenwyr domestig a thramor eu mwynhau.
Beth yw "Vo Coc”? Dyna’r enw rydw i’n ei alw ar fy mhen fy hun wrth weld ei “siâp” yn hytrach na chydnabod ei darddiad - o’r jyngl neu gaeau - i gael ei enwi ymhlith y “crwydryn marchog”. Y crefftau ymladd a gyflwynaf yw “Võ rừng - crefft ymladd y jyngl” neu “võ ruộng - meysydd crefft ymladd”,“ Võ đường phố - crefft ymladd stryd”,“ Crefft ymladd ali dall ”, neu“ võ giang hồ - crefft ymladd crwydr"?!
Yn ystod fy ieuenctid, nid wyf wedi gweld unrhyw un yn perfformio’r math hwnnw o grefft ymladd, dim ond gwrando, dim ond gwylio Ffurf teigr (arddull teigr), Ffurf mwnci (arddull mwnci) Ffurf neidr (steil neidr) Neu Ffurf Phoenix gyda dwylo i fyny mor uchel ag adenydd. Yn gyffredinol, mae dyn yn aml yn dynwared cynnig, gweithred yr anifeiliaid i greu'r crefft ymladd fel arddulliau'r anifeiliaid i ymladd am hunan amddiffyn yn y dechrau. Ond nid yw pobl yn aml yn talu sylw am y llyffant. Ydyn nhw'n disgrifio'r math hwn o grefft ymladd yn Tieu Ngao Giang Ho neu Anh Hung Xa Dieu? Neu o wlad benodol yn Affrica - gyda dau gorn rhino - neu yn Ne-ddwyrain Asia - gyda chorn rhinoseros - cyfrinachau cudd, neu yn y jyngl dywyll, neu ardal gorsiog o getos gwael?!
Roedd yn brynhawn ... dwi'n cofio. Bryd hynny roeddwn i'n fachgen ysgol. O'r ysgol des i adref wrth y drws - wrth draciau'r rheilffordd - yn ardal giât 1, Saigon. Cyfarfûm â “boi poteli” yn eistedd ar y garreg. Ar ei gefn - sach, wrth ei draed - ci melyn. Eisteddodd yn dawel, gan edrych ymlaen fel na sylwodd arnaf - bachgen a oedd yn sefyll o'i flaen fel duw'r pridd.
- O ble wyt ti? “Bwm?”
Arddull fy llais fel “mobster yn Saigon”I ofyn ei rybudd ond ni wnaeth iddo dalu sylw. Dim ond y ci â’i dafod allan a edrychodd arnaf fel ei ddull “i gyfarch” ar ran ei berchennog. Felly roedd yn “gwrtais” felly rwy’n tawelu fy llais.
- Ydych chi'n mynd yn anghywir?
- Na! Dim ond chwarae! IAWN?
Ni atebais ond codais fy ngên i ofyn yn barhaus:
- Ydych chi'n ddyn poteli?
Amneidiodd, ond roedd ei lygaid yn “rhyfedd” i mi. Felly roedd hynny'n iawn dod i arfer ag ef! Eisteddais wrth ei ochr. Sbardunodd y ci ei gynffon i swnio'n gyfeillgar.
- Oes gennych chi gartref? Ysgydwodd ei ben.
- Wel! Mae'n dywyll, rydych chi'n aros yma.
Edrychodd arnaf?
- A yw'n iawn?
- Ydw, dywedaf wrth y pennaeth rhyng-deulu.
Roedd yn ymddangos fy mod yn “arweinydd” ond yn dal i gael “bos gang”.
* * *
Ers hynny, roedd gen i “ddau ffrind” - ef a’r ci. Bob bore, roedd yn cario sach i godi'r deunyddiau a wastraffwyd ar hyd y cledrau rheilffordd o giât 1 i gilometr 11 ac yna aeth yn syth i Go Vap, Di An. Y ci rhedeg fel Te Thien i helpu mynach Tam Tang, aeth a dychwelyd ar y “Silk Road”. Yn y prynhawn, dychwelodd yr athro a'r myfyriwr i gysgu ar y fainc ger y cledrau.
Erbyn y prynhawn, roedd yr haul yn tywynnu, daeth y bachgen poteli yn ôl yn gynnar, gan ddal y sach a oedd wedi gwisgo gyda rhai deunyddiau a wastraffwyd. Y botel, fâs, llestr wedi torri, pot heb waelod, poteli de saut (esgidiau parasiwt) mewn carpiau, y pants tattered ... Roeddent yn ymddangos yn “nwyddau newydd” - nad oeddwn yn poeni. Yna mi ymgolli - llais bwm.
- Gadewch i ni fynd i Farchnad Binh Gwlad Thai.
Amneidiodd yna aeth gyda mi. Rhedodd y ci y tu ôl i ni - fel cerdded i mewn i antur newydd - gan groesi'r stryd nad oedd yn gwybod dim am ei fywyd, yn ddilynwr. O ran y bachgen poteli, roedd bron yr holl ffordd i'r dref yn anghyfarwydd, oherwydd nid dyna'r ffordd dda i ennill am ei fywyd. Ar y stryd gyda thri chyfeiriad, ar ochr chwith gorsaf nwy roedd Marchnad Thai Binh, ar y dde roedd theatr Khai Hoan, wrth edrych yn ôl ar y cae gyda thorf o bobl wedi ymgynnull ar y lawnt, fe wnaethon ni geisio gweld beth oedd hynny ymgasglodd teithwyr i weld “perfformiad meddygaeth crefft ymladd Shandong”. Ond dau ddyn o Ffrainc oedden nhw - dyn bach a dyn mawr ag arth. Roeddent yn perfformio crefftau ymladd mewn gwisgoedd gwyn, un gwregys du a'r llall yn wyn.
Wrth imi ymddangos yn unig, daliodd y dyn bach fi i'r lawnt, fy nharo â thechneg Judo a barodd imi syrthio i lawr yn wynebu'r awyr ac fe glymodd fy ngwddf yn rhydd. Syndod! Doeddwn i ddim yn adnabod unrhyw beth ond troi breichiau a choesau, yna mwmian! Yn sydyn, fe chwalodd y bachgen poteli yna cicio i ben y dyn bach o Ffrainc a barodd iddo ddiguro fi. Yna mi sefyll i fyny! Cyfarthodd y ci yn uchel! Yna growled!
Ar unwaith, fe chwalodd y dyn mawr o Ffrainc i ddal y bachgen poteli, fe aeth yn ôl. Cysylltodd y dyn o Ffrainc â tharo gyda dyrnod uniongyrchol techneg crefft ymladd. Aeth y bachgen poteli yn ôl yn gyflym er mwyn osgoi i'r ochr chwith. Aeth y dyn mawr o Ffrainc ati i gicio'r bachgen poteli. Roedd pob corff yn dychryn “O”. Gwaeddodd rhywun “Gwyliwch allan! Gwyliwch allan! ”
Neidiodd y bachgen poteli i'r dde. Dim effeithlonrwydd, plygodd y dyn mawr o Ffrainc i dynnu'r gyllell allan o'i goes trowsus. Dagr ydoedd. Ciliodd pob corff ymhell i ffwrdd. Camais yn ôl gyda'r ci, yna sefyll gyda safle gwarchod. Roedd yr awyrgylch yn llawn tyndra. Bryd hynny roedd pob llygad ar y bachgen poteli. Roedd yn dal i gario'r sach. Roedd yn syllu ar y dyn o Ffrainc i wylio ffordd ei dechnegau. “Rhowch y bag i lawr!” Gwaeddodd rhywun. Rhoddodd y bag i lawr. Ymosododd y dyn o Ffrainc arno gyda dagr yn barhaus. Fe wibiodd ei gorff yna gorweddodd gyda'r traed allan ac i mewn, symudodd i'r chwith, i'r dde fel llyffant. Nid oedd y dyn o Ffrainc yn gwybod sut i daro, yna plygu i daro i lawr gyda thop y dagr. Gwaeddodd pob corff:
- Hei! Llyffant, neidio i ffwrdd!
Heb ddweud, “Diolch Coc”- bellach gyda llysenw newydd - wedi troi drosodd fel mellt wedi'i iro a'i gicio â thraed dwbl i ddagr llaw'r dyn o Ffrainc. Gadawodd y dagr ei law a chwympo i lawr ar y gwair. Diolch Coc wedi troi drosodd i fynd â'r dagr i'w “arddangos” ond heb ei ddefnyddio. Cymeradwyodd pawb yn uchel. Mewn sefyllfa ddiflas, fe darodd y dyn o Ffrainc Diolch Coc gyda llaw. Diolch Coc symud i osgoi yna cicio'n sydyn yn uniongyrchol i afl y dyn o Ffrainc. Grimaced yna amgylchynu ei afl â dwylo. Cymeradwyodd pawb yn uchel eto. Arwyddodd dau ddyn o Ffrainc i redeg i ffwrdd i'r tai niferus gyferbyn. Fe wnaethant redeg a gweiddi “Mẹ c xà lù! A - nam - mit (Ffwcio chi, Fietnam!) "
Daliodd pawb dri ohonom i ofyn am y dial dwfn. Yn benodol, taflwyd y ci i'r awyr gan y bobl. Yna daliwch! Yna taflu! Hwre. Gwaeddodd y ci yn swnllyd. Roeddwn i'n teimlo ychydig yn “genfigen”. Ni chyflawnwyd unrhyw beth yn y frwydr agos hon ond “cyfarth, cyfarth, cyfarth”. Ond sylweddolais yn sydyn ei fod yn cyfarth fel oesoffagws trwmped. Fe gyfarthodd fwy, ymosododd y milwyr yn fwy. Felly roedd gan y bachgen poteli dîm cymorth. Roedd yn hunanhyderus ac yn ddramatig. Felly gorffennwyd y frwydr yn llwyddiannus. Parhaodd pawb i daflu'r ci i fyny! Roedd yn “cyfarth, cyfarth, cyfarth”.
Yn y lle cyntaf, fe wnes i werthuso'r cyflawniad hwn, roedd y bachgen poteli yn haeddu 10 pwynt. Ac roedd gen i 7 pwynt oherwydd y frwydr gan y “strategaeth o barhau”. Er i mi gael fy nal a fy arteithio gan y gwrthwynebwyr y gwnes i ddim ond eu mwmian, ni roddais unrhyw fanylion. Yn ffodus cefais fy achub mewn pryd. Felly roedd yn rhaid i'm teilyngdod fod yn 8 pwynt. Ond yn raddol, roeddwn i'n meddwl bod yn rhaid i'r ci fod yn 8 pwynt. Felly yn amlwg fe ddefnyddiodd ei fod yn “muzzle” fel tân canon “i fygwth” a gwanhau ysbryd y gelyn. Ar ôl hyn, roeddwn i'n teimlo bod y ci yn haeddu 9 pwynt.
Yna diddymodd pawb yn awtomatig. Wedi hynny daeth yr heddlu a chwibanu yn uchel! Atafaelwyd y dagr gan mobster ym marchnad Thai Binh fel yr ysbail. Ers hynny, roedd rhywbeth fel edmygedd a pharch yn fy meddwl iddo fel ffrind neu yn hytrach fel athro!
Un diwrnod gofynnais i'r brawd: - Rydych chi'n gwybod crefft ymladd!
Roedd yn dawel. - Beth yw cangen crefft ymladd! Sôn am y peth!
Roedd hefyd yn dawel. - Crefftau ymladd y llyffantod? Edrych fel e!
Dywedodd hefyd ddim!
Ond yn nos lawn y lleuad, Diolch Coc galw arnaf i ymarfer y safiadau ac yna anadlu allan, anadlu. Ychydig ddyddiau yn ddiweddarach, dysgodd i mi symud dwylo a thraed i bedwar cyfeiriad gydag un troed yn cael ei thynnu yn ôl a'r llall yn cael ei gwthio allan. Yna dywedodd wrthyf am gyffwrdd â'r ddaear â bysedd y ddwy law i brofi'r cryfder. Yna gosodwch ddwy goes yn fflat fel dawnsiwr benywaidd.
Ar ôl hynny dysgodd ffurf ddaear i mi fel “llyffant” na welais i erioed o'r blaen mewn unrhyw ysgolion crefftau ymladd yn fy mywyd ohoni Saigon i Ma Lang, Nga Ba Chu Ia or Xom Cui i Phu Lam. Yna i Japan, Ffrainc, Talaith Unedig America, yr Eidal, yr Almaen, Tsiecoslofacia…, wedi hynny, nid wyf wedi gweld unrhyw un yn perfformio’r math hwnnw o grefft ymladd!
A doeddwn i dal ddim yn gwybod gwreiddiau “Diolch Coc”O ble y daeth a phwy oedd ei feistr. Siawns nad oedd yn rhaid iddo gael meistr. A sut oedd ei fywyd? Ni chollais y cyfle hwn!
BAN TU THƯ
10/2019
GWELER MWY:
◊ Chwilio am FY “VO COC” - Adran 1
◊ Chwilio am FY “VO COC” - Adran 2